Ręce do góry! Ręce na boki!
Skręt w prawo! Skręt w lewo!
I trzy pod­skoki!

Tak bawią się u­cznio­wie klasy 2c w cza­sie lek­cji. Mają wybór: krze­seł­ko lub piłka. Wy­bie­ra­ją o­czy­wi­ście dużą, czer­wo­ną piłkę te­ra­peu­tycz­ną, na któ­rej sie­dzą przy ław­kach: pi­sząc, li­cząc, czy­ta­jąc, ry­su­jąc, śpie­wa­jąc i ba­wiąc się każ­de­go dnia.

Ruch jest na­tu­ral­ną roz­wojową po­trze­bą każ­de­go dziec­ka. Piłka, to nie tylko sprzęt do re­ha­bi­litacji, ale rów­nież do sie­dzenia, za­bawy i pracy. Można nawet za­ry­zyko­wać stwier­dzenie, że piłka pełni funk­cję za­stęp­cze­go przy­ja­cie­la, z któ­rym dziec­ko dzie­li ra­do­ści i smut­ki, nie­pew­no­ści i obawy, z któ­rym czuje się wy­jąt­ko­wo i bez­piecz­nie, do któ­re­go może się przy­tu­lić i z któ­rym może się po­ba­wić.

Nauka przez ruch, to in­no­wa­cja to­wa­rzy­szą­ca na­szej szko­le już dzie­wią­ty rok. W  ba­daniach u­do­wod­niono, że ruch wspo­ma­ga u dziec­ka roz­wój pro­ce­sów po­znaw­czych, ła­twiej­sze przy­swa­janie wie­dzy, kon­cen­tra­cję, po­zwa­lając w na­tu­ral­ny spo­sób sku­pić się nad wy­ko­nywa­nym za­daniem. Zm­niej­sza stres, roz­ła­dowu­je nad­mier­ne na­pię­cie mię­śnio­we, re­ali­zu­je po­trze­bę ruchu, ko­rzyst­nie wpły­wa na ksz­tał­to­wanie pra­wi­dło­wej po­sta­wy ciała.

Ni­ko­go, kto uczy w kla­sie dru­giej c nie dziwi fakt, że dzie­ci na lek­cjach ska­czą i bu­ja­ją się na pił­kach we wszyst­kich kie­run­kach.

Co o­trzy­mu­je­my w za­mian?

Zdrow­sze krę­go­słu­py!
Mniej stre­su!
Sz­czę­śli­we, u­śmiech­nię­te dzie­ci!

A wie­dza? — Wie­dza sama wpły­wa do głów z każ­dym ru­chem piłki.