Osiem­dziesiąt jeden lat temu, 17 wrze­śnia 1939 roku, do­szło do na­pa­ści Związ­ku So­wiec­kiego na Pol­skę. Ma­so­we re­presje, zbrod­nia ka­tyń­ska, de­por­ta­cje na Sy­be­rię i u­tra­ta po­łowy te­ry­to­rium – to naj­waż­niej­sze, ale nie je­dy­ne kon­se­kwen­cje a­gre­sji So­wie­tów. Armia Czer­wo­na za­atako­wała Pol­skę nie­spo­dziewa­nie, a dys­pro­por­cja sił była bar­dzo duża na naszą nie­ko­rzyść. Zbyt duża aby się udało… Zbyt duża by wy­grać… Zbyt duża wresz­cie, by prze­żyć…

Nasze siły na wscho­dzie były zni­ko­me, po­nie­waż ab­so­lut­na więk­szość armii pol­skiej była za­an­gażo­wana w walce prze­ciw­ko Niem­com. So­wie­ci twier­dzili, że przy­szli na pomoc u­ci­śnio­nym Bia­ło­ru­sinom i Ukra­iń­com. Na­stęp­nie prze­pro­wa­dzi­li sfał­szo­wane wy­bo­ry do rad tych kra­jów. W re­zul­ta­cie, w głąb Związ­ku So­wiec­kiego wy­wie­zio­nych zo­stało kil­ka­set ty­się­cy Po­la­ków.

Kon­se­kwen­cją a­gre­sji so­wie­tów była rów­nież zbrod­nia ka­tyń­ska, w ra­mach któ­rej, z roz­ka­zu Sta­li­na funk­cjo­na­riusze NKWD wio­sną 1940 roku za­mor­dowali około 22 tys. pol­skich jeń­ców – o­fi­ce­rów, po­li­cjan­tów, u­rzęd­ni­ków, na­ukow­ców, le­ka­rzy, któ­rzy zo­sta­li wzię­ci do nie­wo­li po 17 wrze­śnia 1939 roku.

Mimo wielu prób u­kry­wa­nia i za­kłamy­wania spra­wy ka­tyń­skiej, dzi­siaj już znamy praw­dę i nie po­zwoli­my o niej za­po­mnieć, wie­rząc wciąż że…, by po­słu­żyć się sło­wa­mi pi­sa­rza – ” Praw­da jest strasz­na, ale nie­wiedza jesz­cze gor­sza…»

Pod po­mni­kiem „Katyń – 1940”, który zo­stał od­słonię­ty 20 wrze­śnia 2009 roku, a ho­norowy pa­tro­nat od kwiet­nia 2019 roku nad któ­rym pełni spo­łecz­ność szko­ły Pod­sta­wowej nr 12 w Otwoc­ku, z pełną świa­do­mo­ścią, skła­damy kwia­ty, od­da­jąc hołd bo­ha­te­rom, któ­rzy po­świę­cili życie za wol­ność i honor na­szej Oj­czy­zny.

Fot.: Magdalena Solińska, Artur Wołoszynek